در این مطلب، ویدئو بیانیه های ورودی و خروجی – برنامه نویسی پایتون با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:02,490 –> 00:00:11,240
[Music]
2
00:00:11,240 –> 00:00:13,710
سلام دوستان به کانال ما خوش آمدید
3
00:00:13,710 –> 00:00:15,630
بنابراین در جلسه
4
00:00:15,630 –> 00:00:18,390
قبل انواع داده های مختلف مورد استفاده در
5
00:00:18,390 –> 00:00:21,359
پایتون و متغیرها و شناسه ها را
6
00:00:21,359 –> 00:00:23,490
مشاهده کردیم و همچنین قوانینی را که باید
7
00:00:23,490 –> 00:00:26,460
با ایجاد نام متغیر و
8
00:00:26,460 –> 00:00:29,519
سپس نحوه تخصیص دنبال شود را مشاهده کردیم. مقدار
9
00:00:29,519 –> 00:00:32,219
متغیر پس آن اعلان چیست پس
10
00:00:32,219 –> 00:00:33,630
چرا قسمت اعلان
11
00:00:33,630 –> 00:00:36,750
در پایتون مورد نیاز نیست و سپس چند
12
00:00:36,750 –> 00:00:39,120
انتساب در پایتون و نحوه
13
00:00:39,120 –> 00:00:42,210
نوشتن نظرات در پایتون در این جلسه
14
00:00:42,210 –> 00:00:44,460
اجازه دهید نگاهی به عبارات ورودی و خروجی بیندازیم.
15
00:00:44,460 –> 00:00:48,410
در ورودی پاور پایتون استفاده می
16
00:00:52,820 –> 00:00:55,820
شود،
17
00:01:04,120 –> 00:01:10,700
بنابراین می توانید با صداقت تابع خروجی حالت
18
00:01:10,700 –> 00:01:16,640
عمل کنید، بنابراین در زبان C
19
00:01:16,640 –> 00:01:19,970
تابع ورودی تابع scanf است، بنابراین در اینجا
20
00:01:19,970 –> 00:01:22,850
تابع scanf برای خواندن
21
00:01:22,850 –> 00:01:27,220
ورودی از کاربر در زمان 110
22
00:01:27,220 –> 00:01:32,930
درست استفاده می شود، بنابراین اینجا شبیه به scanf است. در اینجا
23
00:01:32,930 –> 00:01:35,420
نیز از یک تابع اجرا برای
24
00:01:35,420 –> 00:01:38,140
خواندن ورودی از کاربر در زمان اجرا
25
00:01:38,140 –> 00:01:41,660
26
00:01:41,660 –> 00:01:50,300
استفاده میشود، بنابراین این تابع ورودی خود تابع ورودی است، بنابراین برای
27
00:01:50,300 –> 00:01:53,960
خواندن دادهها از کاربر در
28
00:01:53,960 –> 00:01:56,149
زمان اجرا که یک
29
00:01:56,149 –> 00:01:58,310
بار مقدار دهی اولیه است را می توان با استفاده از
30
00:01:58,310 –> 00:02:02,360
تابع ورودی یک تابع خروجی انجام داد همانطور
31
00:02:02,360 –> 00:02:04,399
که در زبان C دیدیم دستور printf
32
00:02:04,399 –> 00:02:07,009
تابع خروجی است در اینجا
33
00:02:07,009 –> 00:02:10,039
همچنین این تابع خروجی که
34
00:02:10,039 –> 00:02:15,320
آن را چاپ چاپ می نامیم. تابع بنابراین
35
00:02:15,320 –> 00:02:17,840
حذف AF درست است بنابراین تابع چاپ
36
00:02:17,840 –> 00:02:21,620
و تابع ورودی بنابراین ورودی برای
37
00:02:21,620 –> 00:02:24,110
خواندن ورودی استفاده می شود.
38
00:02:24,110 –> 00:02:39,160
39
00:02:40,709 –> 00:02:56,129
40
00:02:56,129 –> 00:02:58,549
41
00:02:58,549 –> 00:03:01,650
با استفاده از متغیرها،
42
00:03:01,650 –> 00:03:03,269
انواع دادههای مختلف وجود دارد و
43
00:03:03,269 –> 00:03:05,639
ویژگیهای نوع متفاوتی وجود دارد، بنابراین با استفاده از
44
00:03:05,639 –> 00:03:08,310
آنها جفتهای پایه دادهها خوانده میشوند
45
00:03:08,310 –> 00:03:11,700
و در اینجا قسمت اعلان جداگانه وجود ندارد،
46
00:03:11,700 –> 00:03:14,760
بنابراین با استفاده از این
47
00:03:14,760 –> 00:03:18,060
دستور ورودی، کاربر همیشه
48
00:03:18,060 –> 00:03:22,230
دادههای رشتهای را میخواند. بنابراین همیشه
49
00:03:22,230 –> 00:03:26,280
هر ورودی گرفته شده توسط کاربر
50
00:03:26,280 –> 00:03:29,359
به شکل چوب خواهد بود، بنابراین همانطور که می دانیم
51
00:03:29,359 –> 00:03:32,459
تبادل گروهی از کاراکترها وجود دارد، بنابراین
52
00:03:32,459 –> 00:03:35,639
در برنامه نویسی کامپیوتر ما هر چیز
53
00:03:35,639 –> 00:03:37,650
در یک کلید oard به عنوان یک
54
00:03:37,650 –> 00:03:39,780
کاراکتر در نظر گرفته می شود که ما در خود زبان C دنبال کرده ایم،
55
00:03:39,780 –> 00:03:43,349
بنابراین حروف الفبای A تا
56
00:03:43,349 –> 00:03:45,629
Z حروف بزرگ و حروف کوچک
57
00:03:45,629 –> 00:03:48,690
و یک علامت خاص و همچنین
58
00:03:48,690 –> 00:03:51,629
داده های عددی 0 تا 9 و در
59
00:03:51,629 –> 00:03:54,449
فاصله عبارت و هر دکمه و صفحه کلید
60
00:03:54,449 –> 00:03:55,889
به عنوان یک کاراکتر در نظر گرفته می شود،
61
00:03:55,889 –> 00:03:58,260
بنابراین بدیهی است که رشته یک گروه از
62
00:03:58,260 –> 00:04:05,099
کاراکترها است، بنابراین در اینجا 55 می تواند یک عدد یا
63
00:04:05,099 –> 00:04:11,549
یک کاراکتر باشد، بنابراین اگر a برابر با 55 باشد، اگر a برابر
64
00:04:11,549 –> 00:04:14,120
با 55 باشد، به عنوان یک عدد
65
00:04:14,120 –> 00:04:19,079
در نظر گرفته می شود. اگر 55
66
00:04:19,079 –> 00:04:21,478
در دو گیومه محصور شود، 55
67
00:04:21,478 –> 00:04:26,509
به عنوان یک کاراکتر در نظر گرفته می شود، بنابراین 5 5 2
68
00:04:26,509 –> 00:04:29,190
5 نباید آن را به عنوان یک نقطه 50 5
69
00:04:29,190 –> 00:04:35,430
5 در اینجا در برنامه نویسی پایتون نام
70
00:04:35,430 –> 00:04:39,360
ببریم، تابع ورودی همیشه
71
00:04:39,360 –> 00:04:43,949
این داده رشته را افزایش می دهد تا ورودی همیشه متعفن خواهد بود،
72
00:04:43,949 –> 00:04:49,650
73
00:04:49,650 –> 00:04:52,530
بنابراین اگر میخواهید جمع
74
00:04:52,530 –> 00:04:55,020
یا ضرب یا برخی از عملیاتهای پزشکی دیگر را
75
00:04:55,020 –> 00:04:57,840
انجام دهید، بنابراین باید این
76
00:04:57,840 –> 00:05:01,020
مورد را به ویژه امروز تبدیل کنیم تا
77
00:05:01,020 –> 00:05:02,720
آن را به عنوان تبدیل زمان نام ببریم،
78
00:05:02,720 –> 00:05:05,280
بنابراین در اینجا نیز انواع مختلفی
79
00:05:05,280 –> 00:05:07,050
از con وجود دارد. نسخهها، بنابراین توابع مختلفی وجود دارد،
80
00:05:07,050 –> 00:05:09,630
بنابراین
81
00:05:09,630 –> 00:05:12,510
تبدیل آن از هر نوع داده به
82
00:05:12,510 –> 00:05:15,240
هر دادهای بسیار ساده است، بنابراین احتراق
83
00:05:15,240 –> 00:05:17,040
در پایتون بسیار ساده است، بنابراین
84
00:05:17,040 –> 00:05:21,000
همه توابع داخلی درست هستند، بنابراین همیشه
85
00:05:21,000 –> 00:05:23,660
ورودی در یک رشته خواهد بود.
86
00:05:23,660 –> 00:05:30,300
در اینجا بنابراین در ورودی چه
87
00:05:30,300 –> 00:05:34,260
اطلاعاتی در
88
00:05:34,260 –> 00:05:36,000
بین دو گیومه می نویسیم به عنوان
89
00:05:36,000 –> 00:05:40,380
یک متن عادی در نظر گرفته می شود، بنابراین مانند یک
90
00:05:40,380 –> 00:05:56,700
عبارت printf بنابراین متن در کدهای نمایشی به
91
00:05:56,700 –> 00:06:07,729
عنوان متن عادی در نظر گرفته می شود و این مکان
92
00:06:07,729 –> 00:06:16,139
در خروجی نمایش داده می شود. به
93
00:06:16,139 –> 00:06:22,560
عنوان مثال اگر می خواهید ورودی بنویسید مقداری
94
00:06:22,560 –> 00:06:32,250
a برابر با ورودی است و بگویید عدد J
95
00:06:32,250 –> 00:06:34,880
96
00:06:37,830 –> 00:06:41,530
برابر است با ورودی برابر است عدد را وارد کنید
97
00:06:41,530 –> 00:06:44,020
بنابراین در اینجا بافت
98
00:06:44,020 –> 00:06:48,220
بین دو پورت دوتایی برگردانده می شود بنابراین
99
00:06:48,220 –> 00:06:54,930
اگر کاربر یک بار فشار داده باشد برخی از فایلها به عنوان
100
00:06:54,930 –> 00:06:59,080
ورودی Y برابر با پنج خواهد بود، منظورم این است که
101
00:06:59,080 –> 00:07:01,510
اگر به من اختصاص داده شود،
102
00:07:01,510 –> 00:07:04,020
103
00:07:04,470 –> 00:07:10,710
در اینجا پنج آسان به عنوان یک رشته در نظر گرفته میشود،
104
00:07:10,710 –> 00:07:16,570
زیرا تابع ورودی
105
00:07:16,570 –> 00:07:22,000
همیشه رشته را به عنوان ورودی سمت راست میگیرد، بنابراین اگر
106
00:07:22,000 –> 00:07:27,970
کاربر مقداری را وارد کند. ABC این نیز یک
107
00:07:27,970 –> 00:07:33,190
رشته است اگر کاربر مقدار 3.4 را وارد کند، این
108
00:07:33,190 –> 00:07:35,770
نیز یک فنر است، بنابراین آن را به عنوان یک
109
00:07:35,770 –> 00:07:38,440
رشته در نظر می گیرد، بنابراین هر داده ای که کاربر
110
00:07:38,440 –> 00:07:40,479
در زمان اجرا وارد می کند،
111
00:07:40,479 –> 00:07:45,990
به عنوان رشته درست در نظر گرفته می شود و
112
00:07:45,990 –> 00:07:48,280
هر متنی که می نویسیم. در
113
00:07:48,280 –> 00:07:49,960
بین دو دوره در
114
00:07:49,960 –> 00:07:52,240
تابع ورودی مستقیماً در جریان خروجی نمایش داده می شود
115
00:07:52,240 –> 00:07:55,389
بنابراین در صفحه
116
00:07:55,389 –> 00:07:58,570
به عنوان شماره نوبت نمایش داده می شود و
117
00:07:58,570 –> 00:08:01,599
اگر کاربر خوب چاپ کند اگر
118
00:08:01,599 –> 00:08:04,750
به شما ارائه کنم اگر کاربر پرینت ABC را ببینید
119
00:08:04,750 –> 00:08:07,300
ABC خواهد بود خیلی برای شما ارسال می شود اگر
120
00:08:07,300 –> 00:08:10,750
3.4 را فشار دهید، 3.4 دوباره ارسال می شود، اما همه
121
00:08:10,750 –> 00:08:15,789
اینها یک فرمت رشته ای هستند،
122
00:08:15,789 –> 00:08:17,949
بنابراین برای تغییر این فرمت
123
00:08:17,949 –> 00:08:22,810
باید از یک تبدیل نوع استفاده کنیم، بنابراین
124
00:08:22,810 –> 00:08:24,340
تبدیل نوع را در ویدیوی بعدی به
125
00:08:24,340 –> 00:08:28,060
درستی مشاهده خواهیم کرد. ممکن است
126
00:08:28,060 –> 00:08:30,660
همیشه تابع ورودی
127
00:08:30,660 –> 00:08:38,169
فرمت رشته را در اینجا چاپ کند، همچنین هر
128
00:08:38,169 –> 00:08:44,820
متنی که
129
00:08:45,820 –> 00:08:49,340
در دو گیومه یا تک نقل قول نمایش داده
130
00:08:49,340 –> 00:09:00,530
می شود، به عنوان یک متن عادی در نظر گرفته می شود
131
00:09:00,530 –> 00:09:08,620
و روی صفحه
132
00:09:10,240 –> 00:09:15,320
نمایش خروجی مانیتور صفحه کلید نمایش داده می شود. ght بنابراین اگر می خواهید
133
00:09:15,320 –> 00:09:28,160
منظورم به عنوان مثال C 3 hello به طور خودکار
134
00:09:28,160 –> 00:09:29,810
صفحه نمایش hello
135
00:09:29,810 –> 00:09:30,430
136
00:09:30,430 –> 00:09:34,880
نیز مانند چاپگر چاپ می شود، بنابراین در اینجا به یاد داشته باشید
137
00:09:34,880 –> 00:09:40,160
که خط نباید با
138
00:09:40,160 –> 00:09:43,520
نقطه ویرگول به سمت راست ختم شود، ما نیازی به ذکر
139
00:09:43,520 –> 00:09:49,100
نقطه ویرگول در انتهای خط بعدی نداریم.
140
00:09:49,100 –> 00:09:52,580
شما می خواهید مقدار یک
141
00:09:52,580 –> 00:09:55,850
متغیر را درست چاپ کنید، بنابراین اگر
142
00:09:55,850 –> 00:09:58,550
مقدار یک متغیر را در صفحه خروجی به زبان C
143
00:09:58,550 –> 00:10:01,100
چاپ کن